Trèanaichean
Soraidh slàn leis na trèanaichean orains a
ghiùlain sinn eadar Baile Ghobhainn ’s Partaig,
Sràid na Drochaid is Ceann a’ Chnuic ’s an t-Oilthigh.
Soraidh slàn leis na carbadan pràiseach
’m broinn a’ bhaile a chleachd sinn ’son teicheadh bho
fhuaim na trafaig ’s nan daoin’ air Sràid Bhochanain.
Soraidh slàn leis na tiogaidean a fhuair sinn
is iad air a bhith cleachdte le daoin’ eile
nuair a thòisich ar cuairt aig an ceann-uidhe.
Soraidh slàn leis na h-oidhcheannan an dòchas
nach do mhothaicheadh leat do stad ’s gu feumadh
sinn a dhol mun a’ chearcall turas eile.
About this poem
This is a love poem set on the Glasgow Subway. You used to be able to buy a ticket for all-day travel after the morning rush hour that cost less than a standard return fare. People would pass on tickets they no longer needed to strangers at the turnstile.